Wanneer een jaar bijna eindigt, is voor velen de tijd om terug te blikken wat de afgelopen twaalf maanden hebben gebracht. Zo ook voor Roos Blokhuis, Bart van Nunen, Imke van der Aar, Sara Wennekes en Daan Moes. Waar Daan, Bart en Imke sportieve hoogtepunten beleefden door goed te presteren in belangrijke wedstrijden en/of op grote toernooien, boekten Roos en Sara progressie op andere vlakken. Alle vijf de Sporttop-talenten kijken tevreden terug op 2018 en weten wat ze te doen staat in 2019.
Tekst: Alex Devilee
Roos Blokhuis (17, atletiek)
Voor Roos was 2018 een jaar met twee gezichten. De eerste maanden van 2018 verliepen wat stroef, vanwege groeipijnen waar ze mee kampte. In het laatste half jaar liep ze pijnvrij en zag ze haar volhouden beloond worden. “Ik heb geleerd dat ik rustig moet blijven en vertrouwen in mezelf moet houden als het even niet goed gaat. Tegenslagen komen er, hoe dan ook. Juist dan moet je jezelf niet zomaar uit het veld laten slaan. De goeie momentjes komen heus wel weer, zolang je liefde en passie voor de sport aanwezig blijven.”
“Ik ben blijven lopen met mijn hart en niet met mijn verstand”, vervolgt Roos. “Dat was maar goed ook, want als je hard blijft trainen en het komt er niet uit, ga je na een tijdje bij jezelf te rade waarvoor je het eigenlijk allemaal doet. Ongeveer een maandje geleden heeft het blijven lopen met mijn hart zich uitbetaald. Ik ben trots op hoe ik de Warandeloop en het EK onder 20 in Tilburg heb gelopen. Ik liep met ballen, dat was voor mijn het belangrijkst. Ik wilde mee blijven lopen met de wat oudere meiden en dat lukte. In 2019 hoop ik dat dit nog beter gaat.”
Bart van Nunen (23, atletiek)
Een persoonlijke record en winst op de NK halve marathon, een tweede plaats en een PR op de NK 10.000 meter en het behalen van de streeftijd in de marathon van Berlijn: Bart heeft een zeer succesvol 2018 achter de rug. De marathon in Berlijn was voor Bart het absolute hoogtepunt. “Een marathon is extreem in alle opzichten en het was mijn eerste keer, dat is dan niet makkelijk. Ik heb vrijwel alles goed weten te doen en de dingen die niet goed gingen zo goed mogelijk opgelost. Met mijn tijd (2:13:09) zat ik ruim onder mijn streeftijd en tot mijn verbazing werd ik nog tiende ook. Daarmee was het jaar geslaagd.”
De goeie resultaten neemt Bart mee naar 2019, waarin hij nieuwe PR’s hoopt neer te zetten op de halve én hele marathon. “Ik heb de afgelopen jaren nog wat te begrenst gedacht, terwijl ik in mijn jeugd te onbegrenst dacht. Dat moet in balans zijn om het maximale uit jezelf te kunnen halen. Ik denk dat ik de balans heb gevonden en dus doe ik volgend jaar weer een klein stapje erbij qua weekomvang (mits ik dat fysiek ook aankan) en hoop ik weer wat sterker te worden qua kracht. Daarmee denk ik volgend jaar een mooie PR neer te kunnen zetten op zowel de halve als de hele marathon.”
Sara Wennekes (22, windsurfing)
Zoals Sara pas nog vertelde in een interview met Sporttop, staat het windsurfen momenteel op een lager pitje. Toch boekte ze vooruitgang en heeft ze geleerd om meer voor zichzelf op te komen. “Ik heb voor het eerst meegedaan aan de World Cup Series, dat was cool. In 2018 heb ik gewoon vaker meegevaren met de top tien, ik zie dat ik meer aansluiting krijg bij de top. Dat is gaaf om te merken, het harde werken leidt tot de progressie die ik nu boek.”
“Ik weet van mezelf dat ik goed kan surfen, daar mag ik wat arroganter over worden”, legt Sara uit. “Als topsporter heb je onzekerheid, dat zie je bij mij terug in dat ik me druk maakte over wat anderen van me willen horen en van me verwachten. Ik heb een schouderblessure gehad en aangegeven dat het niet werkte met hoe het nu ging. Of dat nou leuk om te horen was of niet, ik zei het gewoon en heb zo ervaren dat ik voor mezelf durf op te komen. Als topsporter heb je die arrogantie nodig tegen alle twijfels en onzekerheid, die houding moet ik mezelf nog meer aanleren.”
Imke van der Aar (20, badminton)
Net als Roos houdt Imke gemengde gevoelens over aan 2018. Imke bereikte op het EK de kwartfinales en wist als debutant op het WK één wedstrijd te winnen. Daar tegenover staan de pijntjes die haar parten spelen en ook aan het einde van het jaar weer opdoken. “Spelen op die toernooien was geweldig, maar voordat ik van meer succes ga dromen moet ik eerst weer fit worden. Ik heb een liesblessure opgelopen en kan daardoor een streep zetten door een aantal toernooien in 2019. Ik neem me voor om 2019 eerder aan de bel te trekken als er iets is, ook al is het klein. Dat doe ik te weinig, misschien was het nooit zo erg geworden als ik dat eerder had gedaan.”
Daan Moes (18, judo)
Spelen op de twee grootste eindtoernooien maakte Daan Moes ook mee dit jaar. Voor de judoka gaf meedoen aan het WK en het EK veel voldoening. “Ik deed mee in een nieuwe leeftijdsklasse (onder 21), en ben vijfde en zevende geworden. Daar ben ik erg trots op.” Voor 2019 heeft Daan iets nieuws bedacht om zichzelf te verbeteren. “Bij de trainingen ga ik opschrijven wat goed gaat en wat beter kan. Zo onthoud en weet ik beter waar ik aan moet werken.”
Lees hier het vorige interview met Sara Wennekes over haar goede voornemens voor 2019
