Voor badmintonster Imke van der Aar was het WK in China eind juli/begin augustus een hele gewaarwording. Het contrast in beleving van de sport en het niveau tussen wat zij in Europa gewend is en wat ze op het toernooi voorgeschoteld kreeg was groot. Na een knap bevochten eerste winstpartij moest Imke in het vrouwendubbel met haar partner Debora Jille het hoofd buigen voor een koppel uit de wereldtop. Een ervaring van onschatbare waarde voor de ambitieuze badmintonsters, voor wie de gehele reis voor eigen rekening kwam.
Tekst: Alex Devilee
Crowdfunding
Eén dag na het vorige interview, waarin Imke vertelde dat ze eerste op de internationale reservelijst stond om naar het WK te gaan, kreeg ze een mailtje dat ze gekwalificeerd was. “In het mailtje stond ook dat ik alles zelf moest betalen. De bond betaalt alleen de reis voor de spelers die om de medailles strijden,” legt Imke uit. “Het maakte me niets uit. Ik zei meteen dat ik wilde, voor dit soort toernooien train je het hele jaar. Dat geld moest wel lukken.”
Imke stak veel tijd in crowdfunding en kreeg het uiteindelijk voor elkaar om het bedrag bijeen te sprokkelen. “Mijn vaders werk heeft gedoneerd, ik heb een presentatie bij BOOST gegeven over het leven als topsporter, een aantal bedrijven aangeschreven en nog wel meer dingen gedaan. Ook heeft het Sporttop Talentenfonds mij ondersteund. Het talentenfonds helpt sporters bijvoorbeeld bij het financieren van hardloopschoenen of een sporthorloge, een hele reis is natuurlijk erg veel. Als tegenprestatie voor het bedrag dat ik heb gekregen voor een gedeelte van de reis, heb ik twee dagen tijdens het WK het Instagram-account overgenomen van Sporttop. Zo kregen de volgers ook beeld van het WK. Ik merkte daarbij dat andere sporters mij volgden en ik kreeg berichtjes van ze, dat was erg leuk.”
Op de foto
Eenmaal op het WK keek Imke haar ogen uit. Ze speelde in een enorme hal met veel publiek en zag de beste spelers ter wereld. “Badminton is in Azië een zeer grote sport. Het leeft daar echt. De hal was vol met toeschouwers en bovendien stond er veel airco. Dat heeft invloed op de shuttle en daar moest ik mee om leren gaan. Maar dat mensen met mij op de foto wilden, vond ik erg bijzonder. Zo merk je echt aan alles dat badminton daar populair is.”
Na vorig jaar in de mix naar het WK te zijn gegaan, was het nu in de vrouwendubbel haar debuut. Als twee jonkies (20 en 19) wonnen Imke en Debora de eerste wedstrijd met 2-1 in sets, de volgende ronde ging verloren met 2-0 tegen een Indonesisch koppel dat als achtste geplaatst was. “Ik kijk met een goed gevoel terug op de prestaties. Het was al erg knap dat we de eerste partij wonnen, daarna zat het erin dat we uitgeschakeld zouden worden. De eerste set werden we weggeveegd omdat we moesten wennen aan de speelstijl van een toptienkoppel, in de tweede set kwamen we heel goed mee en verloren we met slechts drie punten de set. Het was een goede ervaring, heb veel geleerd. Ik ben ook niet gespannen geweest, had gewoon veel zin om iedere keer die baan op te stappen.”
Speelstijl
Nu Imke terugdenkt aan het WK, weet ze wat de belangrijkste les was. “Je moet een bepaalde speelstijl hebben om te winnen. Vroeger bij de jeugd kon ik op kracht nog wel winnen, op dit niveau kan dat echt niet meer. We moeten nog harder werken voor een punt, een rally kan erg lang duren omdat het wachten is op een klein foutje. Wordt dat foutje niet afgestraft, dan is het wachten op de volgende. Dit heb ik nog weinig ervaren, dus partijen zoals de tweede ronde zijn leerzame lessen.”
Na de uitschakeling is Imke nog even op het WK gebleven, puur om te kijken naar de wedstrijden van anderen. “Je speelt op een WK niet alleen tegen tegenstanders van een hoog niveau, je kunt ook naar ze gaan kijken als je zelf niet hoeft te spelen. Toen ik klaar was heb ik nog getraind en een aantal wedstrijden gekeken van goede spelers. Daar leer je ook van. Woensdag lag ik eruit, vrijdagavond was ik pas terug in Nederland.”
Het WK is achter de rug, Imke wil het komende jaar vaker wedstrijden van WK-niveau te spelen. “Dat is nodig om de absolute top te bereiken. Ik sta nu op plek 46 op de ranking, ik moet minimaal rond de 35/40 staan om in de hoogste categorie te kunnen spelen. Daarvoor heb ik meer van dit soort toernooien nodig. Door mijn huidige positie speel ik voornamelijk in Europa, vanaf 2019 wil ik ook buiten Europa actief zijn. De bedoeling is dat ik dat ook in de mix-dubbel ga doen, maar daar sta ik nu nog rond plek 280.”
